Heb je de moed je pijn te verdragen?

Anderen doen jou pijn. Iedere keer weer. Als zij nou eens.... Maar het werkt niet. Zij veranderen niet, alleen jij kunt jezelf veranderen. Maar hoe?

Heb je de moed je pijn te verdragen?
  • Je staat in de rij voor de kassa. Je hebt haast, en het schiet maar niet op. Dan, vanuit het niets duikt er iemand op die met veel lawaai voor in de rij dringt en onmiddellijk geholpen wordt. AU.
  • Je bent op een bijeenkomst en je kent niemand. Je voelt je een beetje verloren en met lood in je schoenen stap je op iemand af die ook alleen staat. Je wisselt drie zinnen uit, dan loopt die ander weg. AU.
  • Je hebt een grote klus afgerond en je zit samen met je klant om de tafel om te evalueren. Die zegt: ‘Het spijt me, maar we zijn niet zo tevreden over je werk. Dit is niet zoals we het hadden afgesproken.’ AU
  • Je staat voor de zaal, achter je het scherm waar je presentatie te zien is. Je moet beginnen, maar weet niets meer uit te brengen. AU.

Als zij nou niet ..... 

Al die mensen die jou pijn doen. Pijn die zij veroorzaken bij jou. Als zij nou een beetje meer rekening hadden gehouden met jou, als zij nou niet zo geniepig waren geweest, als zij nou hadden gezien wat jij allemaal wel niet hebt gedaan. Of als jij in het verleden nou niet zo'n nare leraar had gehad.... dan had jij geen pijn gehad.

Je reactie komt vanzelf

Misschien herken je je pijn niet, zo snel is je automatische reactiepatroon. Je wordt onmiddellijk boos. Je gaat in discussie, geeft argumenten waarom die ander ongelijk heeft, waarom die ander het verkeerd ziet. Je spreekt vrienden van je die je helemaal gelijk geven: natuurlijk mag je boos zijn, natuurlijk doet die ander ‘stom’, natuurlijk ligt het aan die ander en niet aan jou.

Je gaat tekeer, je gooit een theepot op de grond, je trekt je terug onder een dekentje, je gaat een heel eind fietsen.

Iedere keer weer die pijn

Het verzacht. De pijn, die even zo laaiend hoog oplaaide, zakt weer.

Je pruttelt weer verder met je leven. Met zijn ups en downs. Totdat er weer iets heftigs gebeurt, weer iemand die jou pijn doet. Je voelt je weer doodongelukkig, oneerlijk behandeld, baalt, wordt boos, huilt tranen met tuiten, voelt je machteloos.

Niemand wil pijn voelen

Het is niet gek. We doen het allemaal. Niemand wil pijn voelen en iedereen beweegt er liefst zo snel mogelijk van weg. De een door zich terug te trekken, de ander door heel hard tekeer te gaan, weer een ander door direct redderend bezig te gaan.

Totdat je niet langer slachtoffer wilt zijn

Totdat je het helemaal zat bent. Je wil niet langer slachtoffer zijn. Je wil niet continu geraakt worden door de mensen om je heen, je wil af van je eigen reactiepatronen, waar je alleen maar zelf ongelukkig van wordt. Je wil niet steeds geraakt worden als iemand jou beschuldigt, jou negeert of jou opzij drukt.

Je wil zelf de regie hebben over je leven, leven vanuit een gevoel van vrijheid, zonder beperkt te worden beperkt door mensen om je heen. Leven in werkelijke verbinding met de mensen om je heen.

Naar de pijn toe bewegen

Je gaat het voortaan anders doen. 

Het klinkt paradoxaal, maar dan is het tijd naar die pijn toe te gaan. Met al je aandacht bij die pijn te blijven. In de pijn te zakken, ook al doet het verscheurend pijn. Het kan dat je hele lichaam ervan gaat schokken, dat er kreten omhoog komen, of dat je alleen maar heel stilletjes de hevigheid van die pijn voelt. Op de bodem van het zwarte gat of nog lager.

Dit vraagt moed

Ik zeg niet dat het makkelijk is. Het lukt misschien niet in een keer. Misschien heb je er heel veel stapjes voor nodig, maar iedere keer dat je de pijn toelaat en niet op een ander ‘gooit’, merk je dat je er een volgende keer weer ietsje beter tegen kunt, er beter mee overweg kunt.

Daarvoor heb je moed nodig. Moed om te zeggen: Ik zal mijn eigen pijn dragen en niet van jou verwachten dat jij mijn deel op je neemt. Je mag me wel steunen. Graag zelfs. Maar uiteindelijk ben ik het zelf die gaat veranderen. Of jij ook wilt veranderen, daar heb ik geen invloed op.

Durf je? 

Ik weet zeker dat je deze weg kunt bewandelen. De vraag is vooral: durf je? Als jij durft, kan ik je daarbij helpen. 

Ter inspiratie hier de tekst die ik ooit van mijn tantraleraar kreeg, en die bij mij op mijn prikbord hangt, de beloning is namelijk Verbinding, werkelijke verbinding.

Direct weten wanneer ik weer een nieuw blog heb geplaatst?

Ontvang mijn nieuwsbrief wanneer ik een nieuw artikel heb geschreven.
Hoe vaak dat is? Onregelmatig.

 

dit veld niet invullen s.v.p.

De foto komt van Unsplash: Jeremy Bishop

Reactie plaatsen

Reacties

Niels
5 jaar geleden

Mooi! En wat zit daar, achter het 'zwarte gat' van die pijn?

Leonore Noorduyn
5 jaar geleden

Ja, dat is een goede vraag. Ik denk dat dat voor iedereen anders is. Het kan zijn dat als je werkelijk bij die pijn durft en kunt blijven, de pijn wegvalt. Hoe gek dat ook klinkt. Er komt een gevoel van stilte, leegte, rust, vrede, om maar wat voorbeelden te noemen. In het artikel noem ik het een gevoel van vrijheid. Maar eigenlijk is het woorden geven aan iets waar geen woorden voor zijn.