“Er is een deel in mij dat zich heel snel afgewezen voelt. Dat gebeurt al als mijn man niet ingaat op wat ik zeg en zijn eigen verhaal afsteekt. Dan kruip ik in mijn schulp en voel me zo eenzaam. Ook al weet ik dat zijn reactie helemaal niets met mij te maken heeft, toch doet het pijn. Ik word zelf gewoon moe van mijn reactie.”
Ik heb al verschillende sessies gehad met mijn cliënt, laten we haar Pauline noemen. Toen ze voor de eerste keer kwam had ze moeite om me aan te kijken. Als ik nu de deur voor haar open doe, kijkt ze me met een guitige blik aan en wijst naar haar voeten. Ik zie knalrode laarsjes. Even later vertelt ze hoe ze met vrienden was en het hoogste woord had. Iets wat ze niet kent van zichzelf, en het voelde helemaal natuurlijk.
Toch is er nog iets dat haar dwars zit: dat gevoel afgewezen te worden, blijft terugkomen.
Een deel in zichzelf
Ik kan daarvoor een regressiesessie met haar doen, om terug te gaan naar de eerste keer dat ze dat beklemmende gevoel heeft. Maar het viel me gelijk op dat ze het had over ‘een deel’ in zichzelf.
Dat is een perfecte start om een gesprek aan te gaan met de deelpersoon in haar die zich afgewezen voelt: de Afgewezene.
Ik begeleid haar zodat ze daadwerkelijk uit haar totale ‘ik’ stapt en overgaat in die Afgewezene. Ze ís dan ook echt die deelpersoon. Ze straalt de energie van die deelpersoon uit, zegt andere dingen en praat zelfs met een andere toon dan Pauline zou doen.
Haar deelpersoon stamt uit haar babytijd
Al snel blijkt dat de Afgewezene in Paulines babytijd voor het eerst actief is geworden. Ze ligt in de wieg en huilt. Haar moeder is druk met het huishouden en laat haar krijsen. Op dat moment komt de Afgewezene naar voren. Die zorgt ervoor dat Pauline zich in zichzelf terugtrekt. Tegelijk belooft die haar dat ze er altijd zal zijn als iemand haar afwijst. Er zelfs zal zijn als er afwijzing dreigt.
Pauline groeit op en het gebeurt natuurlijk geregeld dat mensen haar niet horen. Dat geeft niet, want de Afgewezene zorgt er dan in een fractie van een seconde voor dat Pauline zich afwendt en in zichzelf keert.
Haar Afgewezene is altijd alert
De Afgewezene is altijd alert, staat continu op de uitkijk voor mogelijke afwijzing. Ze krijgt het voor elkaar dat Pauline zich al terugtrekt bij de minste aanwijzing op afgewezen worden. Het gevolg is dat Pauline weinig vrienden heeft. Dat ziet de Afgewezene wel, maar het is toch voor het goede doel? Pauline heeft daardoor namelijk minder pijn van afgewezen worden. Precies waar zij als de Afgewezene voor zorgt, zo redeneert deze deelpersoon van Pauline.
Ze merkt wel dat Pauline van haar af wil en daar baalt ze van. “Want dat gaat geheid voor problemen zorgen. Dan krijgt ze heel veel pijn te voelen.” De Afgewezene praat steeds harder en zelfverzekerder.
'Voor haar eigen bestwil'
“En hoe is dat om altijd alert te moeten zijn?”, vraag ik dan maar.
“Hm, ja, dat is best vermoeiend,” klinkt het wat zwakjes. Waarna deze deelpersoon onmiddellijk weer opveert: “Maar dat is allemaal voor de bestwil van Pauline. Dus het moet gewoon.”
Ik voer een begripvol gesprek met de Afgewezene. Ze antwoordt open en eerlijk en ik vermoed dat ze zich zo langzamerhand voldoende gezien en erkend voelt. Daarom vraag ik nu door:
“Zijn er misschien ook andere delen die jou kunnen helpen, om Pauline minder pijn te laten ervaren. En zodat jij wat vaker rust kan nemen?”
Vragen over andere deelpersonen
Het is even stil.
Dan: “Hm ja, vorige week was er een deel van Pauline dat opmerkelijk veel rust teweeg bracht bij haar. Ze stond bij de kassa van een theatervoorstelling en daar bleek dat de reservering niet was doorgekomen. Er ging nog veel meer mis, maar haar deelpersoon De Rustige bleef ongestoord, en zorgde ervoor dat Pauline geen moment in paniek raakte of ongeduldig werd. Misschien kan die Rustige wat vaker naar voren komen. Dat helpt vast ook als er een moment dreigt van afgewezen worden. Dan kan ik wat vaker luieren, is ook wel fijn.”
Dit is een mooi slot van het gesprek. Ik bedank de Afgewezene voor haar openheid, vat samen wat er besproken is en de deelpersoon of ze weer wil opgaan in Pauline als geheel.
Nieuwe inzichten en aanknopingspunten
Pauline is blij met het gesprek en de inzichten en ziet aanknopingspunten om de deelpersoon De Afgewezene wat minder prominent aanwezig te laten zijn. Wellicht helpt een gesprek met De Rustige om dit inzicht nog verder te bestendigen, maar voor nu is het voldoende.
Een maand later meldt Pauline dat haar Rustige deel substantieel vaker aanwezig is. De Afgewezene komt nog wel eens tevoorschijn, maar ze ervaart dan veel minder pijn, omdat ze hem nu als deelpersoon herkent en terug kan sturen naar zijn hangmat. Het mooie is ook dat het lijkt of het haar energie geeft: ze voelt zich een stuk energieker dan eerder.
Wil jij ook sommige delen in jezelf meer ruimte geven?
foto door Andrew Neel op Unsplash
Reactie plaatsen
Reacties